Hicran Akaalp

İzmir

Bir sabah uyandığımda birden aklımdan Kafka’nın  “Dönüşüm” kitabında yer alan en sarsıcı cümle geçti:

​

"Gregor Samsa bir sabah bunaltıcı düşlerden uyandığında, kendini yatağında devasa bir böceğe dönüşmüş olarak buldu. “Azıcık sağa dönebilseydi ya da azıcık daha uyusaydı acaba her şey değişir miydi?”

​

Dönsem değişir miydi?

​

Döndüm

ama değişmedi…

Düzen, hepimizi çoktan Samsa’ya dönüştürmüştü.  

​

Yabancılaşma, çaresizlik, kaygı.

​

Dönüşüm başlamış ve düzen sonsuza kadar bozulmuştu artık.  

​

Bana ait olmayan bir dünyada yeniden var olma çabası içerisinde debelenip duruyordum.

​

Ne aynada gördüğüm yüz, ne yaşadığım yer, ne de gördüğüm eşyalar bana aitti. Aklı başında olmayan bir ruh haliydi benimkisi.

Neredeydim? 

​

Bir önceki hayatımın izlerini mi taşıyordum yoksa? Kuru bir dal mıydım? Birkaç gün sonra solacak bir çiçek mi? Herhangi bir cisim mi? Yoksa bir tanrı mıydım? Kimdim ben?

​

Günler sonra araladığım eski bir kitapta şu cümle gözüme ilişti ve diyordu ki Mevlana;

​

“Bu aklı kim anlar bîhuştan gayrı? Dile mahrem var mı kulaktan gayrı?”

 

Ve o an anladım ki;

Ben aslında kendini tanrı sanan bîhuştum.

Sadece bîhuş…

​

 

Bîhuş: Farsça bir kelime olup; şaşkın, sersem, aklı başında olmayan, deli anlamlarına gelmektedir.

​

​

​

Editör: Gölnur Cengiz