EV

Ev, insan varlığının ilk evrenidir. Bu ilk evren yaşamın tanığıdır aynı zamanda. Duvarlarında yaşanmışlığın izlerini yansıtır. İnsan derisi bireyin iç dünyasının sınırlarını belirleyen doku ise evin duvarları da ruhunun sınırıdır.
​
Alıştığı ortam ansızın değiştiğinde kaygıları yoğunlaşan birey ilk evreni olan evine sığınır.
​
Kaygının ortaya çıkmasıyla, birey gibi ev de ruhsal durumunu sarsıntılı bir şekilde yaşamaya başlar, bu durum birey üzerinde olduğu gibi ilk evreni, evi üzerinde de fiziksel etkiler yaratır. Bu durumda ev, insanı evrensel boyutta bir kahramanlık yapmaya davet eder.   
​
Bachelard’a göre “Ev" bizim her şeye karşı şunu söylememizi sağlar: Dünyaya rağmen, bu dünyada oturan biri olacağım.”