KARMAŞA

“Varlığımızın engin sömürgesinde farklı düşünen ve farklı hisseden pek çok türde insan vardır.” Fernando Pessoa

Neden pandemiye en çok umursamazlık, korku veya öfke ile tepki verdik?

Karantina sürecinde herkes evinde kalabildi mi? Bu dönemde çalışanlar neler yaşadı? Evsizlere ne oldu?

Neden olup biten her şeyden bu kadar şüphe duyuyoruz? COVID-19’un üretilmiş bir virüs olduğunu düşünmekle kolaya kaçmaya mı çalışıyoruz? Canlı olup olmadığı meçhul bir organizmanın hayatımızda ortaya çıkardığı gerçekleri düşünmeye hazır değil miyiz?

Pandemiden sonra konfor alanlarımızı gönüllü olarak sınırlandırmaya ve dayanışmaya var mıyız?

Peki bu hikaye nasıl sonlanacak? Bu “bizim dünya savaşımız” mı, yoksa farkındalık geliştirmek için bir fırsat mı?

Biraz düşünmeye başlasak ışığı ve gölgeyi dengeleyebilir miyiz yeniden?